The Tongariro Alpine Crossing

Vandaag was de grote dag! De hike van 19km (looptijd: 6u-8u), die begint op 1100m hoogte en het hoogste punt ligt op 1886m hoogte. Sounds pretty tough!
De wekker ging om 5.00u, ik trok m'n superman shirt aan en was klaar om te gaan! En de rest van m'n kleren natuurlijk :p Ik had zoveel energie! Geen zonnenenergie want het was nog pikkedonker. Maar ik had er zin in! Geen idee wat ik van de hike moest verwachten. Maar het klonk als een flinke tocht. Na twee uur rijden waren we bij de plaats waar de bussen naar The Tongariro Crossing gaan. Iedereen was er klaar voor maar sommigen waren ook een beetje bang omdat het redelijk hard waaide en het een beetje miezerde. Om 9.00u was het tijd om te beginnen met de hike. Het begin was lekker relaxt en we liepen met wat mensen bij elkaar. Er werd gezellig gekletst en gelachen. Na een half uurtje wilde ik m'n tempo wat verhogen omdat het voelde alsof ik veel te langzaam ging. Ik wilde naar de top! En m'n superman shirt gaf mij het gevoel alsof ik een superheld was die deze track zonder problemen ging afleggen. Na een uur begon de eerste klim. Dit waren voornamelijk trappen. Die ik met grote stappen beklom. De uitzichten waren niet zo bijzonder omdat het miezerde, veel wolken waren en het hard waaide. Maar dat gaf mij wel een boost om flink door te stappen. De tweede of derde klim was extreem. Je ging zo steil omhoog en de ondergrond bestond uit losliggende keien. En daar kwam nog bij de het miezerden en echt hard waaide. So this one was pretty heavy. But I kept going on. Het voelde net alsof ik in de film Everest speelde :p dit gevoel zorgde gaf voor een adrenaline boost! Ik besloot om met een stevig tempo door te gaan en geen pauzes te nemen omdat ik dacht dat het daardoor zwaarder zou zijn om weer in m'n looptempo te komen. Drinken deed ik al wandelend. Eenmaal op het hoogste punt genoot ik al wandelend van het beperkte uitzicht om mij heen. Na de top begon het. De afdaling. De afdaling was zo steil en de ondergrond bestond uit heel veel losse kiezelstenen. Wandelen vond ik te gevaarlijk omdat als je continu voorzichtig vooruit loopt, je daardoor bij iedere stap 0,5m naar beneden glijd. Daarom besloot ik om half rennend naar beneden te gaan. Hierdoor stonden mijn voeten meteen stevig in de kiezelstenen en was ik ook nog eens snel beneden. Ik ben een keer flink onderuit gegaan. Dat was best grappig haha ik moest er wel om lachen. Gelukkig had ik geen blessures. Na deze afdaling waren het gewone wandelpaden die naar beneden gingen. Wandelen kostte mij teveel energie omdat ik mezelf daardoor tegen moest houden. Dusssss ben ik rennend naar beneden gegaan. De meeste mensen die ik passeerde keken mij een klein beetje verbaasd aan. But that's okay ;) Na de lange afdaling was er nog een mooie wandeling door de bossen. De coolingdown. Want ik zag op het bordje dat het nog maar 45min lopen was. En na 3 uur en 40 minuten was ik bij het eindpunt! I did it!! Dit was zo'n mooie ervaring! Echt ongelofelijk. Ik was echt trots op mezelf :) na wat rekken en strekken was het tijd om te eten en nu heb ik alle tijd om dit verhaal te typen en te relaxen. Na 4u chillen was iedereen bij het eindpunt. Tijd om naar terug te gaan en te gaan etennnnn!! Wat een topdag! Wat een hike! Crazyyyy :p
P.s. Helaas heb ik weinig foto's kunnen maken omdat m'n handen te koud en te vies waren om m'n telefoon te pakken. Ik heb wel foto's van hoe de vulkanen er de dag ervoor uitzagen(toen het wel mooi weer was :p)